والدین ناقص بچه های سازگار می سازند

با تبدیل شدن به یک پدر و مادر، زندگی به طرز چشمگیری تغییر می کند. فرزندپروری یکی از پر ارزش ترین و در عین حال سخت ترین مشاغل روی زمین است. ما بهترین چیز را برای فرزندانمان می خواهیم. ما می خواهیم در پرورش آنها کار خوبی انجام دهیم. با این حال، تلاش برای یک پدر و مادر کامل بودن نه تنها یک تلاش غیرممکن است، بلکه می تواند باعث مشکلات پیش بینی نشده نیز شود. با پذیرش احساساتمان، هر چه که باشد، و به خودمان اجازه دهیم آنها را به جای سرکوب آنها احساس کنیم، وضعیت ما و فرزندانمان بهتر خواهد بود. در این مقاله وب سایت مشاوره ما به بررسی این مطلب می پردازیم که والدین ناقص، بچه های سازگار می سازند.

مرکز مشاوره مشاوره اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.

والدین ناقص بچه های کامل می سازند

گاهی اوقات ما، به عنوان والدین، باید انتظارات خود را کنار بگذاریم تا بتوانیم «به هم ریختگی زیبا» زندگی خانوادگی را بپذیریم. چرا خانواده های ما کامل نیستند؟ این سوال اشتباهی است که باید پرسید. ما انسان های ناقصی هستیم این طبیعت ماست. یک سوال بهتر ممکن است این باشد که “چگونه می توانیم بهتر شویم؟” چگونه می توانیم روابط را ترمیم و ایجاد کنیم؟ آیا می توانیم بر اشتباهات غلبه کنیم و محیط های سالم و ایمن را برای خانواده خود ایجاد کنیم؟

با تکان دادن احساس حقارتی که اکثر ما داریم، این ایده فلج کننده که ما خوب نیستیم کافی است تا شرایط را پیچیده تر کند. قبل از هر چیزی باید بدانید پذیرش نقص، جایی است که خانواده های بزرگ شروع می شوند. جایی است که اشتباهات در آن وجود دارد. جایی که شیر می ریزد و لیوان ها خرد می شوند. اما در میان هرج و مرج، عشق وجود دارد. اشتباه نگیرید من در مورد فرزندپروری ناقص صحبت می کنم، نه بی تفاوت. برای این منظور ما نباید روی والدین کامل بودن تمرکز کنیم. این نکته مهم را باید در نظر داشت. خانواده جایی است که ما همدیگر را دوست داریم. جایی که می‌توانیم خودمان واقعی باشیم. خانواده ها کامل نخواهند بود. اما آنها باید ایمن باشند. خانواده باید امن‌ترین جایی باشد که تا به حال می‌شناسیم، جایی که به آن برمی‌گردیم.

کودکان به ساختار و مرزهای قابل پیش بینی نیاز دارند. محدودیت های قابل اعتماد که ساعت به ساعت تغییر نمی کنند. خانواده ای که به خوبی کار می کند، هر قواعد و انتظاراتی که دارید باید به وضوح تعریف شود. سپس به طور پیوسته، به طور منطقی اجرا می شود. از این رو در ادامه می بینیم که چگونه والدین ناقص بچه های کامل می سازند.

ناامید بودن اشکالی ندارد

کودکان می توانند بسیار خسته کننده باشند. ناامید شدن از رفتار کودکان کاملاً طبیعی است. اگر روی چیزی تمرکز کنیم و فرزندمان بیاید و ده بار پشت سر هم همین سوال را از ما بپرسد، ممکن است احساس ناامیدی کنیم – و این طبیعی است. با قضاوت در مورد احساس در حالی که آن را تجربه می کنیم، می توانیم حتی بیشتر ناامید شویم. بهترین راه برای کنترل ناامیدی این است که لحظه ای افکارمان را جمع کنیم و چند نفس عمیق بکشیم. سپس با آرامش و شفافیت بیان کنید که “وقتی حرف من را قطع می کنید، احساس ناامیدی می کنم.”

خشمگین بودن به عنوان والدین ناقص اشکالی ندارد

کودکان می توانند دکمه های اعصاب والدین را فشار دهند. این یک واقعیت است. به عنوان مثال، وقتی کودک ما روی میز آشپزخانه نقاشی می کشد، ما به طور طبیعی احساس عصبانیت می کنیم. اما، ممکن است افکاری مانند «نباید از دست فرزندم خیلی ناراحت باشم» یا «نباید این موضوع را اینقدر شخصی بگیرم» داشته باشیم. همه چیز را با کلمه “باید” روی خودتان متمرکز نکنید. این احساس را بپذیرید، چند نفس عمیق با شکم بکشید و بگویید: «وقتی روی میز آشپزخانه نقاشی می کشی، احساس عصبانیت می کنم. ما فقط روی کاغذ نقاشی می کشیم.» به همین دلیل است که می توان گفت والدین ناقص بچه های سازگار می سازند. منظور از ناقص بودن این است که مشکل داشتن ایرادی ندارد.

وقتی واقعاً احساس می‌کنیم فرزندانمان به حرف‌های ما گوش نمی‌دهند، احساس ناتوانی یا درماندگی می‌کنیم. ما ناخودآگاه با خشمگین کردن خود و عصبانی شدن در برابر آن احساسات دفاع می کنیم. متأسفانه، نتیجه ناامیدی نسبت به کودک می تواند از سرپیچی تا ترس، شرم و گوشه گیری متغیر باشد. بنابراین فرزندان ما همان احساس ناتوانی را دارند که ما سعی می‌کردیم از آن اجتناب کنیم.

اشکالی ندارد که نگران باشید

این امر به ویژه برای والدینی که کودکانی دارند که با ADHD دست و پنجه نرم می کنند، می تواند سخت باشد. به نظر ما والدین این است که هیچ کاری نمی توانیم برای ایجاد انگیزه در فرزندانمان انجام دهیم. من استراتژی‌های مقابله‌ای والدین را مشاهده کرده‌ام، از «حمایت کردن فرزندشان» تا پایان دبیرستان و حتی دانشگاه گرفته تا رویکرد دست‌آمیز و تکیه کامل به داروهای محرک.

والدین ممکن است متوجه شوند که صداهایی که ما برای بیان ترس های خود با فرزندان خود استفاده می کنیم به طور دائم در ذهن فرزندان آنها جا افتاده است و در طول زندگی آنها شنیده می شود. به عنوان مثال، در مورد یک کودک مبتلا به ADHD و والدینی که دائماً رفتار آنها را زیر نظر دارند، کودک بزرگسال با هشیاری و اضطراب دائمی در مورد انجام وظایف و شرم قابل توجهی که همچنان به تعویق انداختن و عدم رعایت ضرب الاجل های مهم ادامه می دهد، تجربه می کند. به این دلیل است که می توان گفت والدین ناقص بچه های سازگار می سازند.

اشکالی ندارد که به عنوان والدین ناقص ایراد داشته باشیم

هیچ پدر و مادر کاملی وجود ندارد. هیچ کودک کاملی وجود ندارد. ما همه انسانیم. علاوه بر این، همه ما چیزهای زیادی در وجود و درون خود داریم. همه را با هم ندارید؟ شما مطمئنا تنها نیستید. صرفاً به این دلیل که احساس غرق شدن می کنیم به این معنی نیست که کارمان را خوب انجام نمی دهیم. با پذیرفتن اینکه همه چیز را تحت کنترل نداریم، به خودمان این آزادی را می دهیم که همانطور که هستیم باشیم و از تلاش برای کنترل چیزهایی که قابل کنترل نیستند دست برداریم. باید قبول داشته باشیم که کامل بودن امکان ندارد. در واقع والدین ناقص بچه های سازگار می سازند. از این رو شرایط ویژه ای خواهند داشت.

بی تاب بودن اشکالی ندارد

از زمانی که به دنیا می آیند، ما می خواهیم فرزندانمان در مسیر درست قرار بگیرند. ما نمی دانیم که آیا آنها به موقع صحبت خواهند کرد یا به سایر نقاط عطف رشد خواهند رسید. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشیم این است که فرزندان ما در جثه های کوچک بزرگسال نیستند. آنها کودکانی هستند که هنوز در حال رشد هستند. من معتقدم که یکی از مهمترین اقداماتی که باید در فرزندپروری اجرا شود، توجه به زمانی است که انتظارات ما از نظر رشد مناسب نیست.

تحقیقات در مورد رشد شناختی نشان داده است که ذهن ها از طریق ترکیبی از طبیعت و پرورش شکل می گیرند. همه افراد منحصر به فرد هستند، بنابراین از نظر نقاط قوت و ضعف متفاوت هستند. برای مثال، در حالی که یک کودک ممکن است در سنین پایین قادر به همدلی باشد، دیگری ممکن است در استدلال کلامی برتر باشد. مهم است که فرزندتان را در جایی که در حال رشد است از نظر انتظارات شما ملاقات کنید. جلو افتادن از آنها بسیار آسان است و همچنین به راحتی می توان تقصیر را به گردن آنها انداخت، زمانی که آنها هستند که به ظاهر عقب می مانند. دفعه بعد که احساس ناامیدی، عصبانیت، بی حوصلگی یا سرخوردگی کردید، از خود بپرسید: «با توجه به همه چیزهایی که در مورد فرزندتان و سن او می دانید، آیا انتظارات فعلی شما منطقی است؟»

اشتباه کردن اشکالی ندارد

در این مقاله با بررسی موارد خاصی می خواهیم نشان دهیم که والدین ناقص بجه های سازگار می سازند. در واقع هدف ما درک اصلی این مطلب است. شما در این بخش باید بدانید اشتباه کردن اشکالی ندارد. همه ما این کار را انجام می دهیم. خونسردی خود را از دست می دهیم و چیزهایی می گوییم که ای کاش نمی گفتیم. خوشبختانه بچه ها بسیار مقاوم هستند. نفس عمیق بکشید، عذرخواهی کنید و جبران کنید. این نه تنها به فرزندانمان نشان می‌دهد که ما کامل نیستیم، بلکه الگوی بسیار خوبی را به آن ها نشان می دهد. با این رفتار شما بچه ها می فهمند که زمانی که شرایط سخت است یا ناامید می شوند و در مورد انتظارات برآورده نشده خود از دیگران عمل می کنند چه کاری انجام دهند.

درمان شرایط سخت و چالش برانگیز با کودکان

اگر همچنان با رفتار فرزندتان مبارزه می کنید، ممکن است به دنبال کمک یک متخصص سلامت روان باشید. درک کامل مشکل قبل از شروع درمان مهم است، به همین دلیل است که ارزیابی اغلب اولین قدم عالی است. اگر به این مسئله اعتقاد ندارید که والدین ناقص بچه های سازگار می سازند پس با ما در ارتباط باشید. متخصصان مرکز مشاوره مشاوره شما را در این مسیر یاری می دهند. مرکز مشاوره مشاوره اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی است.