پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان نیز شناخته می شود یک اختلال جنسی روانی است که اغلب روی بزرگسالان اثر می گذارد و با فانتزی های جنسی برای شرکت در کارهای جنسی با کودکان هم جنس یا با جنسیت متفاوت همراه است.

در مقاله ای از انجمن تشخیص اختلالات روانی، پدوفیلی به عنوان نوعی از پارافیلیا شناخته شده است. نوعی از اختلالات شناخته شده با فانتزی ها، رفتارها و تمایلات غیرعادی که تکرار شونده بوده و باعث میل جنسی می شود. بر اساس گزارشات انجمن تخصصی بیماری های روانی، برای تشخیص بیماری پدوفیلیا اینگونه افکار و رفتارها باید باعث ایجاد استرس یا مشکلات بین فردی برای فرد بیمار شده و منجر به استرس، جراحت یا مرگ برای افرادی شود که نمی خواهند یا نمی توانند به رفتارهای جنسی عادی رضایت دهند. افکار و رفتارها در فرد باید برای حداقل شش ماه ماندگار باشند تا بیماری تشخیص داده شود و باید او حداقل در فانتزی های جنسی خود پنج سال بزرگتر از کودک باشد.

پدوفیلیا شاید با نام هبفیلیا یا تحریک جنسی به نوجوانان (تمایل جنسی به کسانی که در حدود سنی 11 تا 14 هستند) و  افبوفیلیا (تماسل جنسی یه نوجوان با سنین بالاتر، حدود 15 تا 16 سال) نیز شناخته شود. در بسیاری از کشورها فردی که در دادگاه محکوم به کودک آزاری شده است، تجاوز جنسی به افرادی که کمتر از 18 سال دارند، یک متجاوز جنسی شناخته می شود. بسیاری از افراد دیرتر از نظر پزشکی مبتلا به پدوفیلیا تشخیص داده می شوند.

فرد مبتلا به پدوفیلیا نمی تواند به روابط جنسی بزرگسالان راضی شود.

اغلب دارای عزت نفس کمی می باشد. جذب جنسی به کودکان باعث تسلط بر زندگی فرد مبتلا شده و اغلب موجب می شود در ترس از جذب شدن به کودکی شده و در برخی موارد باعث می شود مطابق با تمایلات خود رفتار کند. اگر بیمار تمایل به دخول جنسی داشته باشد، اغلب فرد با لمس کودک و گاه با نشان دادن اندام جنسی خود به رضایت می رسد. واکنش های کودک قربانی می تواند با توجه به شرایط متفاوت باشد، خصوصا اگر همراه با خشونت یا اجبار باشد.

برخی کودکان به نظر می رسد با هشدارهای قبلی والدین بیشتر ناراحت باشند تا خطر واقعی، برخورد جنسی اغلب می تواند برای ان ها  خیلی ترسناک باشد. خصوا اگر همراه با ان خشونت باشد. شواهدی وجود دارد کودکانی که قربانی جنسی هستند به احتمال بیشتری در بزرگسالی مشکل خواهند داشت. علت اصلی پدوفیلیا هنوز مشخص نیست. با وجودی که انورمالی های بیولوژیکی مانند عدم تعادل هورمونی می تواند منجر به اختلال در برخی افراد شود. فاکتورهای بیولوژیکی هنوز به عناون علت اصلی شناخته نشده اند.

در برخی موارد رفتارهای پدوفیلیا همراه با خشونت جنسی یا نادیده گرفته شدن در طول دوران کودکی است و با رشد روانی یا عاطفی غیرمعمولی فرد همراه است. تحقیقات نشان داده اند پسرانی که مورد خشونت جنسی قرار گرفته اند به احتمال بیشتری به رفتارهای مخرب واکنش نشان می دهند مانند مصرف مواد یا بی قیدی جنسی. اغلب بیماران پدوفیلیا مردان هستند، این شرایط به ندرت در زنان دیده می شود.

علائم و نشانه ها پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

• ظهور

پدوفیلیا در دوران بلوغ و قبل از ان خود را نشان می دهد و به مرور زمان ثبات می یابد. این بیماری انتخابی نیست و خود بروز می کند. بنا به دلایل متعددف پدوفیلیا  به عنوان یک اختلال جنسی شناخته می شود. می توان پدوفیلیا را شبیه به تضاد جنسیتی در نظر گرفت. این ها باعث نمی شود پدوفیلیا را یک اختلال روانی نداست زیرا می تواند باعث آسیب به فرد شود و متخصصان سلامت روان گاه می توانند به بیمار کمک کنند از اسیب زدن به کودکان اجتناب کنند.

• وجود همزمان دو بیماری و خصوصیات شخصیتی

تحقیقات روی پدوفیلیا اغلب می گویند این بیماری همراه با دیگر مشکلات روان شناختی همراه است، مانند کمبود عزت نفس، افسردگی، اضطراب و مشکلات شخصیتی. مشخص نیست این ها خود از خصوصیات اختلال هستند یا از عواقب شناخته شدن به عنوان یک مهاجم جنسیتی. این بیماری احتمال مشکلات روان شناختی را افزایش می دهد.

علت ایجاد پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

با وجودی که علت اصلی ایجاد پدوفیلیا هنوز شناخته شده نیست محققان گروهی از یافته ها را مطرح کرده اند که پدوفیلیا را با ساختار و عملکرد مغز مرتبط می داند. این تحقیقات در سال 2002 شروع شدند. تست های زیادی روی افرادی که جرم های این چنینی انجام داده اند صورت گرفته است. این تحقیقات ارتباطی میان پدوفیلیا با کم بودن IQ، نمرات کمتر در تست های  حافظه، میزان بالاتر از شکست در طول دوران تحصیل، کمتر بودن ارتفاع فیزیکی، داشتن آسیب هایی در سر که منجر به عدم هشیاری می شود و تفاوت های زیاد در ساختارهای مغز که در MRI تشخیص داده می شود، مرتبط دانسته اند.

برخی تحقیقات می گویند یک یا چند خصوصیت عصبی در زمان تولد هستند که باعث بروز پدوفیلیا شده یا احتمال ان را افزایش می دهد. برخی تحقیقات می گویند بیماران پدوفیلیا قدرت شناختی کمتری از افرادی که بیمار نیستند دارند. تحقیقی در سال 2011 نشان داد افراد که تمایل به کودک ازاری دارند اغلب قدرت کمتری در مهار واکنش های خود دارند اما در انعطاف پذیری شناختی یا حافظه ی خود کمبودی ندارند. شواهد می گویند این بیماری به نوعی در خانواده منتقل می شود اما اثبات نشده است که فاکتورهای ژنتیکی مسئول آن ایجاد و رشد پدوفیلیا باشند. برخی تحقیقات نشان داده اند بیماران پدوفیلیا دارای IQ عادی هستند.

آیا پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان قابل درمان است؟

 با وجودی که اغلب محققان تصور دارند احساسات یک بیمار پدوفیلی قابل درمان نیستند اما درمان کمک می کند بتوانند احساسات خود را مدیریت کرده و به ان عمل نکنند.

برخی بیماران که بیشتر در خطر تجاوز جنسی هستند شاید نیاز به دارو داشته باشند تا میل جنسی خود را کاهش دهند.

آیا بیماران پدوفیلیا تنها جذب کودکان می شوند؟

برخی بیماران ممکن است درست مانند کودکان جذب بزرگسالان نیز شوند اما سخت است فهمید که چقدر رایج است. علت این است که اغلب تحقیقات پدوفیلیا بر اساس افرادی است که برای تجاوز جنسی علیه کودکان دستگیر می شوند و ان ها می خواهند در تمایل جنسی خود به بزرگسالان اغراق بیشتری کنند تا عادی تر به نظر برسند.

آیا پدوفیلیا در بین زنان متداول تر است یا مردان؟

اختلال پدوفیلیا بیشتر در میان مردان دیده می شود تا زنان. این مشکل در بین زنان بسیار نادر است.

آیا پدوفیلیا ممکن است در بزرگسالانی که جذب افراد بزرگسال دیگر می شوند نیز ایجاد شود؟

این احتمال خیلی کم است، اما برخی افراد قبل از اینکه کاملا متوجه باشند میل جنسی قوی به کودکان دارند و تمایل به هم جنسان خود ندارند خود را درگیر رابطه با بزرگسالان می کنند.

آیا بیماران پدوفیلیا جذب کودکان با جنسیت مخالف می شوند یا همان جنسیت و یا الگوی خاصی برای آن ها وجود ندارد؟

اغلب بیماران پدوفیلیا یک جنسیت خاص را ترجیح داده و به دنبال رابطه با ان هستند. اما سخت است بتوان ارزیابی کرد که چند درصد از این بیماران در مورد رابطه با کودکان هم جنس گرا هستند، به جنس مخالف گرایش دارند یا هرشکل دیگر.

درمان پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

• درمان کلی پدوفیلیا

هیچ شواهدی وجود ندارد که بگوید این اختلال قابل درمان است. به جای آن اغلب درمان ها روی کمک به بیمار برای بازداری از عمل کردن به افکار خود تمرکز دارند. برخی درمان ها البته در تلاش برای درمان پدوفیلیا هستند. اما هیچ تحقیقی نشان نداده است که این ها می توانند باعث تغییری طولانی مدت در عملکرد جنسی فرد شوند. برخی محققان می گویند تلاش برای درمان کودک ازاری در دوران بزرگسالی به احتمال زیادی به موفقیت نخواهد رسید. زیرا رشد ان بر اثر فاکتورهای قبل از تولد است. تغییر پدوفیلیا به نظر می رسد سخت باشد. اما می توان به بیماران کمک کرد تا رفتار خود را کنترل کرده و شاید در آینده تحقیقات بتوانند روشی برای پیشگیری ارائه دهند.

محدودیت های متداول زیادی برای درمان موثر پدوفیلیا وجود دارد.

اغلب بیماران را بر اساس رفتارشان دسته بندی می کنند تا بر اساس گروه سنی که برای او شهوت انگیز هستند و این باعث می شود بتوان درمانی خاص و مناسب برای بیمار تعیین کرد. برخی متخصصان روش درمان خاصی نداشته و بیماران را به طور رندوم درمان می کنند. کسانی که درمان را نپذیرفته یا مقابل آن مقاوم هستند بیشتر در خطر اقدام به تجاوز قرار دارند، بنابراین جدا نکردن ان ها از گروه درمان شده، نه اینکه از کسانی که درمان را ترک کرده اند جدا شوند، می تواند باعث شود گروه درمان شده بیشتر به سمت افرادی با تمایل کمتر سوق پیدا کنند. تاثیر درمان برای گروهی که تمایل به درمان ندارند هنوز مشخص نشده است.

• درمان رفتار شناختی برای پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

درمان رفتارشناختی با هدف کاهش باورها، تمایلات و رفتارهایی است که احتمال تجاوز جنسی به کودکان را افزایش می دهند. محتوای این درمان در بین متخصصان بسیار متفاوت است. اما یک برنامه ی کلی می تواند شامل کنترل فردی، صلاحیت اجتماعی و همدلی و همچنین استفاده از بازسازی شناختی برای تغییر دیدگاه فرد در مورد رابطه ی جنسی با کودکان باشد. متداول ترین نوع از این درمان پیشگیری از بازگشت است. جایی که به بیمار آموزش می دهند بر اساس قوانینی که برای درمان اعتیاد استفاده می شوند. رفتارهای پرخطر را شناخته و به آن واکنش نشان دهد.

شواهد برای درمان رفتارشناختی پیچیده هستند. شواهد برای تاثیر درمان رفتارشناختی متفاوت هستند. اغلب تحقیقات ثابت کرده اند درمان رفتار شناختی می تواند احتمال بازگشت فرد به این رفتار را کاهش دهد. البته برای دریافت اطلاعات قطعی هنوز هم نیاز به تحقیقات بیشتری است.

• مداخلات رفتاری

رفتار درمانی برانگیختگی جنسی نسبت به کودکان را هدف قرار می دهد و حساسیت فرد برای افزایش میل به بزرگسالان را افزایش می دهد. رفتار درمانی می تواند روی الگوهای برانگیختگی جنسی اثرگذار باشد. اما هنوز مشخص نیست این اثرات باعث تغییر در علایق جنسی می شوند یا توانایی فرد برای کنترل برانگیختگی جنسی در طول تست را تغییر می دهد. همچنین معلوم نیست این اثرات در طولانی مدت ماندگار باشند یا نه. برای متجاوزان جنسی که مشکلات روانی دارند ممکن است از انالیزهای رفتاری نیز استفاده کرد.

• کاهش میل جنسی برای درمان پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان

مداخلات دارویی در کل می توانند برای کاهش میل جنسی موثر باشند و این می تواند مدیریت احساسات بیمار را بهتر کند اما نمی توانند برانگیختگی جنسی او را تغییر دهد. آنتی آندروژن ها با ایجاد تداخل در فعالیت تستوسترون اثر می کنند.

هورمون های آزادکننده ی گنادوتریپین مانند لئوپرورلین، که برای مدت بیشتری ماندگار بوده و عوارض جانبی کمتری دارند، برای کاهش میل جنسی استفاده می شوند، همچنین مسدودکننده های بازگشت سروتونین. شواهد برای این جایگزین ها محدودتر بوده و اغلب بر اساس تحقیقات آزمایشی است. تمام ایت درمان ها اغلب همراه با درمان رفتارشناختی هستند. درمان ضد اندروژنی حتما باید تحت نظارت و با مشاوره و همراه با یک برنامه ی درمانی جامع استفاده شود. مصرف این داروها ممکن است عوارضی جانبی به همراه داشته باشند مانند افزایش وزن، بزرگ شدن سینه ها، آسیب به کبد و پوکی استخوان.