استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت

استراتژی‌های انضباطی والدین با مجموعه‌ای از چالش‌ها همراه است. با خواسته‌ها و عوامل استرس‌زای جدیدی که به شکل فناوری به‌سرعت در حال توسعه، دسترسی آسان‌تر به اطلاعات و حضور قریب‌الوقوع رسانه‌های اجتماعی بر خانواده‌ها تحمیل می‌شود. علیرغم چالش‌ها، افزایش دسترسی به اطلاعات و ابزارهای فن‌آوری نیز یادگیری در مورد فرزندپروری مثبت و استراتژی‌های انضباط سالم را در تمام سنین آسان‌تر کرده است. استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت در این نوشته از مشاوره بررسی می شود.

در این مقاله، ما استراتژی‌های انضباط مثبت را در محیط‌های کلاس و خانه، برای کودکان در هر سنی از خردسال تا دانش‌آموز خلاصه می‌کنیم و به شما کمک می‌کنیم تا استراتژی‌های فرزندپروری مثبت را درک و اجرا کنید. برای مدیریت هر شرایط می توانید با مشاوره حضوری یا مشاوره تلفنی روان شناسی مشاوره با ما در ارتباط باشید‌.

3 استراتژی مثبت برای والدین

تحقیقات نشان می‌دهد که والدینی که دانش بیشتری در مورد فرزندپروری دارند، بیشتر درگیر شیوه‌های فرزندپروری مثبت هستند. بنابراین، به دست آوردن و دستیابی به دانش، بخش کلیدی توسعه مهارت های فرزندپروری مثبت است. به ویژه در مورد استراتژی های سالم برای ایجاد ثبات برای کودکان در تمام سنین. در واقع استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت خود را در بخش های مختلفی نشان می دهد.  اما در حالی که ارائه بینش در مورد فرزندپروری مثبت مهم است، ارائه استراتژی های قابل اجرا به والدین نیز مهم است. آموزش راهبردهای مثبت به والدین، بخش کلیدی کاهش خشونت و برخی مشکلات سلامتی در بین کودکان است.

سازمان بهداشت جهانی بیان می‌کند که یک گام کلیدی در پیشگیری از خشونت، ترویج پاسخ‌های پیشگیری اولیه، از جمله آموزش شیوه‌های خوب فرزندپروری است. در زیر سه راهبرد ساده وجود دارد که والدین باید در هنگام وارد کردن نظم و انضباط مثبت در خانواده خود روی آنها تمرکز کنند.

روی دلیل پشت رفتار تمرکز کنید

در استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت دلیل پشت هر رفتار بسیار مهم است. اگرچه ممکن است در لحظه ناامید کننده باشد، اما همیشه دلایلی برای بدرفتاری کودکان وجود دارد. از آنجایی که کودکان به اندازه بزرگسالان در بیان احساسات خود پیچیده نیستند، هرگونه ابراز احساسات برای آنها معقول است. اگر فرزند شما به اشتراک می گذارد که از نتیجه یا موقعیت خاصی راضی نیست، واکنش فوری نباید تغییر آن یا تلاش برای اصلاح آن باشد. برای مثال، اگر کودک شما به دلیل اینکه نمی‌خواهد به خواربارفروشی برود عصبانی می‌شود، شنیدن صدای آن‌ها و اعتبار بخشیدن به احساساتش گاهی قوی‌تر از تغییر نتیجه است.

می‌توانید با این جمله پاسخ دهید: «می‌دانم ممکن است نخواهی بروی، اما آیا می‌توانی در مورد آن بیشتر به من بگویی؟» یا «به نظر می رسد که شما احساس غمگینی/عصبانی/ناراحتی دارید. چه چیزی باعث می شود چنین احساسی داشته باشید؟» پس از درخواست، حمایت عاطفی خنثی ارائه دهید، مانند «می‌توانم بفهمم ممکن است عصبانی شوید، اما امروز باید به فروشگاه برویم» یا «می‌دانم که برادر/خواهرت گاهی اوقات ممکن است ناامیدکننده باشد. برادر/خواهرم هم آزاردهنده بود.» ارائه حمایت عاطفی که رفتار کودک را تایید می‌کند و به او اجازه می‌دهد تا احساسات خود را با خیال راحت بیان کند، گاهی مهم‌تر از برآورده شدن درخواست اوست.

ثابت قدم باشید و آن را دنبال کنید

ثابت قدم بودن در استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت بسیار مهم است. اگر والدین انتظارات خود را به وضوح بیان نکنند و محدودیت‌هایی را تعیین نکنند، این امر می‌تواند منجر به سردرگمی و رفتار کودکان شود. تعیین محدودیت برای رفتار یکی از راه های مهم برای آموزش پذیرش راهنمایی به کودکان است. بریل (2014) توضیح می دهد که اشاره به محدودیت ها برای کودکان مفید نیست. توجه به این نکته مهم است که «پیگیری» و «پیوسته بودن» اصطلاحات معتبری نیستند‌. اما اگر به درستی انجام شوند، همکاری را تشویق می‌کنند و اعتماد ایجاد می‌کنند. به منظور کمک به تعیین محدودیت ها، بریل (2014) دستورالعمل های زیر را ارائه می دهد:

مهربان باش

با اذعان به احساسات فرزندتان به او اجازه دهید بداند که آنها را شنیده اید. اطمینان دادن به فرزندتان که می بینید احساس خاصی دارد می تواند به او کمک کند تا بفهمد که شنیده می شود، اما لزوماً به این معنا نیست که رفتار او قابل قبول است.

شفاف باشید

توضیح مختصری ارائه دهید تا فرزندتان بتواند دلایل شما را بفهمد.

با احترام رفتارکن

این شامل پذیرش تمام ناامیدی، اشک و ناامیدی است که ممکن است به دنبال داشته باشد.

از اینکه به خود فرصت بدهید نترسید

ترس نداشتن در استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت بسیار مهم است. این احتمالاً شگفت‌انگیزترین توصیه به والدین خواهد بود، زیرا ممکن است بپرسند: “آیا وقت استراحت برای کودکان در نظر گرفته نشده است؟” اما شما تنها زمانی می توانید استراتژی های ارائه شده در بالا را اجرا کنید که از نظر ذهنی و احساسی در بهترین حالت خود باشید. تلاش برای اجرای استراتژی های فرزندپروری مثبت یا هر استراتژی فرزندپروری در زمانی که ناامید، عصبانی یا ناراحت هستید، تلاشی بی فایده است. دور شدن نه تنها مبارزه قدرت را متوقف می کند، بلکه به شما زمان می دهد تا آرام شوید.

برخی از استراتژی‌هایی که می‌توانید هنگام استراحت به خودتان استفاده کنید عبارتند از: چند نفس عمیق، خروج از اتاق (در حالی که مطمئن می‌شوید کودک امن است یا فقط به قسمت دیگری از اتاق می‌رود)، یا شمارش معکوس از 10 قبل از واکنش به آن موقعیت.

نکته

مدیتیشن روزانه می‌تواند تمرین مفیدی برای کمک به کاهش استرس و خودکار کردن این استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت باشد. زیرا استراحت در موقعیت‌های استرس‌زای دیگر مانند کار یا اختلافات شخصی با یک دوست یا همسر نیز می‌تواند مفید باشد.

تکنیک های ارائه شده در سایر نوشته های مشاوره به شما در راهبردهای آرامش‌بخش ساده کمک می‌کنند، که به شما کمک می‌کند در هنگام نزدیک شدن به وظایف والدین و کارهای روزمره، استراتژی‌های مثبت‌تری داشته باشید.

چند نکته برای آموزش کودکان نوپا

استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت در کودکان نوپا متفاوت از دیگران است. آموزش به کودکان نوپا متفاوت است. والدین شدن کودک نوپا مجموعه ای از چالش ها را به همراه دارد. زیرا کودکان نوپا فاقد قابلیت های خودتنظیمی هستند که در نهایت کودکان بزرگتر ایجاد می کنند. در نتیجه، آن‌ها به احتمال زیاد احساسات بزرگی مانند خشم و غم را با صدای بلندتر از طریق پرتاب کردن عصبانیت، فیزیکی بودن (مانند ضربه زدن، لگد زدن) و درگیر شدن در رفتارهای تکانشی (مثلاً پرتاب کردن اشیا، جیغ زدن) ابراز می‌کنند. ایفای نقش به عنوان شکلی از الگوسازی تعریف می‌شود که برای تقویت درس‌ها (مانند زمان بازی، زمان داستان، تظاهر)، با یا بدون بازخورد کلامی به کودک، با هدف اینکه کودک بتواند نقش را تکرار کند، تعریف می‌شود. رفتار را به طور مستقل بازی کرد.

تشویق به ایفای نقش برای تسهیل ارتباط والدین و کودک نوپا نه تنها در الگوسازی رفتار مطلوب به شیوه ای مثبت، بلکه در تشویق استقلال در هنگام حل مشکلات نیز مهم است.

یک استراتژی مثبت برای استفاده در هنگام ایفای نقش رفتار قابل قبول در بین کودکان می تواند از اصول برنامه تصدیق، اتصال و آموزش (انجمن روانشناسی آمریکا، 2020) اجرا شود. هر یک از این سه اصل بیشتر در زیر شکسته شده است تا به شما کمک کند آنها را به موارد قابل اجرا تبدیل کنید که می توانید هنگام ایفای نقش رفتار هیجانی مثبت از آنها استفاده کنید:

اذعان در استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت

در سطح چشم قرار بگیرید و چیزی را که فرزندتان احساس می کند نام ببرید و در عین حال عملکردی که انجام می دهد را توصیف کنید. «می‌بینم که وقت رفتن فرا رسیده. آیا ناراحتت می‌کند؟ از رفتن ناراحتی؟» یا «می بینم که عصبانی هستی چون برادرت اسباب بازیت را گرفته است. عصبانی هستی که او آن را برداشت؟»

اتصال

ابتدا ارتباط با فرزندتان، قبل از اصلاح رفتار یا درخواست از او برای تغییر آن، احتمال همکاری آنها را بسیار بیشتر می کند. در مورد کودکان نوپا، چیزی به سادگی لمس فیزیکی می تواند تاثیر زیادی داشته باشد و می تواند تاثیری بر آرامش فوری آنها داشته باشد.

در استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت آموزش دهید

بعد از اینکه ارتباط را تسهیل کردید و احساسات فرزندتان را به رسمیت شناختید، می‌توانید به او بیاموزید که دفعه بعد چه از طریق ایفای نقش یا با استراحت، چه کارهایی متفاوت انجام دهد. در مورد کودکان نوپا، بهتر است از طریق الگوسازی آموزش دهید. زیرا گفتار آنها هنوز در حال توسعه است.

به یاد داشته باشید که اگرچه پیشرفت و درک آنها ممکن است به سرعت کودکان بزرگتر نباشد، دوران نوپا زمان بسیار مهمی برای کودکان برای یادگیری و پردازش چیزهای جدید است. حتی اگر گاهی اوقات ناامید کننده به نظر برسد، پشتکار نتیجه می دهد، و اگر ثابت قدم باشید، کودکان نوپا شما در نهایت یاد خواهند گرفت.

چگونه به دانش آموزان خود نظم و انضباط را آموزش دهیم؟

مانند فرزندپروری مثبت، نظم و انضباط مثبت در کلاس در مورد برقراری ارتباط و ایجاد محدودیت های واضح است. علاوه بر این، هدف اولیه نظم و انضباط مثبت، به ویژه در محیط های کلاسی، توسعه اعتماد به نفس در دانش آموزان و تشویق یادگیری مادام العمر است. با استراتژی های انضباطی سالم برای فرزندپروری مثبت در کلاس درس هم می توان فعالیت ها را ساماندهی کرد.

دورانت (2010) بیان می کند که پنج جزء برای آموزش و اجرای نظم و انضباط مثبت در کلاس درس وجود دارد که بر ایجاد راه حل های بلند مدت به جای اصلاحات کوتاه مدت متمرکز است.

اهداف بلند مدت خود را مشخص کنید

برخی از مربیان ممکن است این را بخوانند و فکر کنند. “خب، بیان آن آسان تر از انجام آن است که شما در آن لحظه هستید.” معلمان در موقعیتی هستند که نه تنها دانش آکادمیک را به دانش‌آموزان بیاموزند، بلکه می‌توانند ذهنیت‌ها، مهارت‌ها و استراتژی‌های بلندمدتی را که ممکن است در بزرگسالی به کار ببرند نیز به دانش‌آموزان بیاموزند.

تمرین زیر را هنگام تعیین اهداف بلند مدت برای دانش آموزان خود در نظر بگیرید. به دانش آموزان فعلی خود فکر کنید و تصور کنید 20 سال بعد است. مدرسه شما میزبان یک گردهمایی مجدد است. چشمان خود را ببندید و تصور کنید دانش آموزان شما در آن سن چه شکلی خواهند بود. حالا به این فکر کنید:

با دیدن آنها در آن سن چه احساسی خواهید داشت؟ شادی، هیجان، غرور؟

امیدوارید چه نوع افرادی باشند؟ با اعتماد به نفس، در برقراری ارتباط خوب، مستقل و مودب؟

امیدوارید آنها تا آن زمان چه کارهایی را انجام بدهند؟ تحصیلات دانشگاهی، کمک مثبت به جامعه خود، دستیابی به رویاهای خود؟

امیدوارید چه نوع روابطی داشته باشند؟ قابل اعتماد، احترام متقابل، خوشحال؟

نکته

امیدوارید آنها نسبت به شما چه احساسی داشته باشند؟ محبت، علاقه، ارتباط موفقیت آنها به راهنمایی شما، به شما به عنوان یک نیروی مثبت فکر می کند؟

با نگاه کردن به تأثیر بلندمدتی که می‌خواهید بر دانش‌آموزان خود بگذارید، می‌توانید فلسفه تدریس خود را در اطراف کلاس خود شکل دهید و آن را تا حد امکان ادغام کنید تا پیامی قوی و ثابت به دانش‌آموزان منتقل کنید.