دارو های ضد اضطراب و عوارض آنها

دارو های ضد اضطراب در تسکین علائم اختلالات اضطرابی موثر هستند. در صورت ابتلا به اضطراب مداومی که زندگی شما را به طور مکرر تحت تاثیر قرار می دهد، علائم شما ممکن است ناشی از یک اختلال اضطرابی باشد . اغلب، اختلالات اضطرابی با دارو های ضد اضطراب، مشاوره و تکنیک های درمانی مانند درمان شناختی رفتاری قابل درمان هستند. همچنین تعدادی از روش های سبک زندگی وجود دارد که می توانید از آنها برای کاهش سطح اضطراب خود استفاده کنید. اما اگر روانپزشک دارو های ضد اضطراب را برای وضعیت شما تجویز کرده و در مورد عوارض مصرف آنها نگران هستید بهتر است این مقاله از مشاوره را بخوانید تا داروهای ضد اضطراب رایج را بشناسید.

رایج ترین دارو های ضد اضطراب کدامند؟

اصطلاح اضطراب شامل احساس نگرانی، ترس و ناراحتی می شود. بر اساس چندین نظرسنجی، حداکثر 33.7٪ از افراد در طول زندگی خود نوعی اختلال اضطراب را تجربه می کنند. داروهای ضد اضطراب اثرات فیزیکی روی مغز و بدن دارند و می تواند به کاهش علائم اضطراب مانند نگرانی، ترس و حملات پانیک کمک کند.

این داروها باید توسط پزشک و اغلب توسط روانپزشک تجویز شود. داروهای ضد اضطراب اختلالات اضطرابی را درمان نمی کنند، اما می توانند به مدیریت برخی از علائم کمک کنند. داروهای ضد اضطراب مختلفی وجود دارد، و نوع داروی مناسب برای شما به نوع اختلال اضطراب شما و سایر بیماری های زمینه ای و دارو هایی که مصرف می کنید بستگی دارد.

انواع مختلفی از داروها می توانند علائم اضطراب را درمان کنند. با توجه به انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA)، دسته های اصلی دارو برای اختلالات اضطرابی عبارتند از:

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) که اغلب به‌عنوان خط اول درمان اختلالات اضطرابی استفاده می‌شود، شامل داروهایی مانند پاکسیل (پاروکستین)، پروزاک (فلوکستین)، زولافت (سرترالین) و لکساپرو (اسیتالوپرام) است. SSRI ها داروهای ضد افسردگی در نظر گرفته می شوند و میزان سروتونین را در مغز افزایش می دهند که به بهبود خلق و خوی کمک می کند.

عوارض SSRIs شامل سردرد، خشکی دهان، خواب آلودگی، اختلال در عملکرد جنسی، کاهش میل جنسی و افزایش وزن است. مانند بسیاری از داروهای ضد افسردگی، آنها می توانند خطر افکار خودکشی (تفکر یا برنامه ریزی برای خودکشی) را به ویژه در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان افزایش دهند. در صورت بروز افکار خودکشی بهتر است با یک روانپزشک مشورت کنید تا دوز دارو ها را تغییر دهد یا آن را با سایر داروها جایگزین کند.

بنزودیازپین ها

مصرف بنزودیازپین ها با داروهای مخدر خطر خواب آلودگی شدید، افسردگی تنفسی، کما و حتی مرگ را در فرد افزایش می دهد. افراد نباید آلپرازولام را با مواد افیونی مصرف کنند، مگر اینکه هیچ گزینه درمانی دیگری برای آنها وجود نداشته باشد.

استفاده از بنزودیازپین‌ها، حتی طبق تجویز، می‌تواند منجر به وابستگی فیزیکی و علائم ترک در صورت ناگهانی شود.مصرف این دارو نیز می تواند منجر به سوء مصرف و اعتیاد شود. استفاده نادرست از آلپرازولام خطر مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش می دهد. افراد باید این دارو را فقط طبق دستور پزشک مصرف کنند. اگر در مورد مصرف ایمن این دارو نگرانی دارند، می توانند با یک روانپزشک مشورت کنید.

گاهی اوقات از بنزودیازپین هایی مانند والیوم (دیازپام)، زاناکس (آلپرازولام)، کلونوپین (کلونازپام) و آتیوان (لورازپام) برای تسکین علائم اضطراب برای یک دوره کوتاه مدت استفاده می شود. آنها برای اختلال اضطراب فراگیر کاربرد دارند و ممکن است به عنوان یک درمان خط دوم برای اختلال هراس و اختلال اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند. در این موارد داروهای ضد افسردگی گزینه های اول برای درمان در نظر گرفته می شوند. بنزودیازپین ها باعث شل شدن عضلات و کاهش سایر علائم مرتبط با اضطراب می شوند. این داروها معمولاً طولانی مدت استفاده نمی شوند زیرا ممکن است اعتیاد آور باشند.

اگرچه آنها برای مسائل کوتاه مدت بسیار موثر هستند، اما پزشکان به ندرت بنزودیازپین ها را تجویز می کنند زیرا با گذشت زمان اثر آنها کاهش می یابد و می توانند اعتیادآور باشند. با توجه به این خطرات، کارشناسان پیشنهاد می کنند که پزشکان مصرف مداوم بنزودیازپین ها را برای بیش از 6 ماه تجویز نکنند.

برخی از افراد ممکن است برای مدیریت اضطراب کوتاه مدت بنزودیازپین مصرف کنند. به عنوان مثال، افرادی که ترس از پرواز دارند ممکن است آنها را قبل از پرواز ببرند.

مسدود کننده های بتا

مسدود کننده های بتا برای کنترل بیماری قلبی استفاده می شوند. آنها با مسدود کردن اثرات اپی نفرین، محرکی که بدن شما به طور طبیعی تولید می کند، به کاهش ضربان قلب و فشار خون شما کمک می کند. بتا بلوکرها همچنین می توانند در کنترل لرزش، تعریق و سایر علائم فیزیکی اضطراب موثر باشند.

هنگامی که برای اضطراب استفاده می شوند، ممکن است برای کوتاه مدت تجویز شوند.  Sectral (acebutolol)، Tenormin (atenolol)، Inderal LA (propranolol)، برخی از بتا بلوکرها هستند. شایع ترین عوارض مصرف از این نوع از دارو های ضد اضطراب افزایش وزن، خستگی و سردی دست و پا است. اگر مبتلا به آسم یا دیابت هستید مصرف بتابلوکرها توصیه نمی شود.

بوسپیرون

BuSpar (بوسپیرون) ممکن است برای درمان طولانی مدت اضطراب مزمن تجویز شود و به عنوان درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر شناخته شده است. مصرف این دارو از دارو های ضد اضطراب عملکرد سروتونین را افزایش می دهد. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی که به بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب کمک می کند.

Buspar یک تا دو هفته طول می کشد تا اثرات اولیه و چهار تا شش هفته طول بکشد تا اثر کامل را نشان دهد. به همین دلیل برای درمان حملات اضطرابی موثر نیست و باید به طور مداوم مصرف شود تا بر علائم بیمار تأثیر بگذارد.

این دارو نسبت به بسیاری از داروهای ضد اضطراب دیگر آرام‌بخش‌تر است و اعتیادآور نیست. عوارض احتمالی ناشی از این دارو های ضد اضطراب شامل سرگیجه، سردرد، عصبی بودن و مشکلات خواب است.

مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)

دسته رایج دیگری از دارو های ضد اضطراب، مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) هستند که داروهای ضد افسردگی محسوب می شوند. آنها شامل داروهایی مانند افکسور (ونلافاکسین)، سیمبالتا (دولوکستین) و پریستیک (دوسونلافاکسین) می شوند. SNRI ها سطوح سروتونین و نوراپی نفرین را برای کمک به تقویت خلق و خوی افزایش می دهند و از نظر اثربخشی مشابه SSRI ها هستند. عوارض جانبی مشابه داروهای SSRI است.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای نیز در درمان اضطراب استفاده می شود. داروهای رایج در این دسته شامل Tofranil ایمی پرامین، Elavil آمی تریپتیلین، Pamelor (نورتریپتیلین) و Anafranil (کلومیپرامین) هستند. عوارض ناشی از آنها ممکن است شامل یبوست، خشکی دهان، تاری دید، کاهش فشار خون هنگام ایستادن و احتباس ادرار (کاهش توانایی ادرار کردن) باشد.

شایع ترین عوارض مصرف دارو های ضد اضطراب

مصرف همه داروهای ضد اضطراب ممکن است با بروز عوارضی همراه باشند. حتی مصرف بیش از حد یا استفاده نادرست آنها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. بسیاری از آنها می توانند بر ضربان قلب، فشار خون و سطح هوشیاری شما تأثیر بگذارند. صورت مصرف بیش از حد، همراه با سایر داروهایی که با سیستم عصبی مرکزی تداخل دارند، یا با الکل یا داروهای تفریحی، ممکن است باعث از دست دادن هوشیاری یا حتی مرگ شوند. بسیاری از داروهای ضد افسردگی که برای اضطراب استفاده می شوند نیز می توانند افکار خودکشی را تحریک کنند.

آیا مصرف مکمل برای اضطراب موثرند؟

هیچ درمان بدون نسخه (OTC) برای اضطراب وجود ندارد. با این حال، برخی افراد دریافتند که گزینه های OTC به کاهش علائم اضطراب آنها کمک می کند. اما مهمترین نکته در مورد مصرف مکمل ها برای اضطراب این است که آنها می تواند با سایر داروها تداخل داشته باشند و اثرات نامطلوبی ایجاد کنند. قبل از شروع مکمل جدید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

برخی از مکمل های احتمالی برای اضطراب عبارتند از:

آشواگاندا

عصاره آشواگاندا در قرص ها استفاده و معمولا به عنوان کمک به کاهش اضطراب و استرس تبلیغ می شود. در حالی که برخی از تحقیقات نشان می دهد آشواگاندا افسردگی، استرس و اضطراب را در گروه کوچکی از بزرگسالان کاهش می دهد، مطالعات بیشتری برای درک اثرات آن بر اضطراب در دراز مدت مورد نیاز است.

ال-تیانین

L-theanine یک اسید آمینه است که به شکل مکمل فروخته می شود. یک مطالعه نشان داد که 200 میلی گرم L-theanine در روز در بزرگسالان سالم استرس و اضطراب را کاهش می دهد و کیفیت خواب را بهبود می بخشد.

ریشه والرین

ریشه سنبل الطیب گیاهی است که اغلب در چای یا تنتور برای کاهش اضطراب و یا بهبود کیفیت خواب استفاده می شود. با این حال، دوزهای بالای ریشه سنبل الطیب در واقع ممکن است علائم اضطراب را بدتر کند. عوارض آن شامل سردرد، حالت تهوع و تپش قلب است.

منیزیم

در افرادی که در نتیجه کمبود منیزیم دچار اضطراب می شوند، افزودن مکمل منیزیم ممکن است در تسکین و کاهش علائم موثر باشند.

سخن آخر

مصرف داروهای ضد اضطراب می تواند مواد شیمیایی موجود در بدن و مغز شما را تغییر داده و علائم شما را کاهش دهند و اغلب به شما کمک می کنند آرام شوید و روی چیزهای دیگر تمرکز کنید. روش‌های دیگر برای تسکین علائم، مانند مشاوره از روانپزشک و توسعه تکنیک‌های آرام‌سازی نیز می‌توانند اضطراب شما را کاهش دهند. اغلب، ترکیبی از رویکردها برای کاهش علائم می توانند بهترین نتیجه را داشته باشند.