دلیریوم ترمنس یا دلیریوم ترک الکل
دلیریوم ترمنس که به عنوان DT یا دلیریوم ترک الکل نیز شناخته می‌شود، شدیدترین شکل از عوارض ترک الکل است که اگر به درستی مدیریت نشود، می‌تواند کشنده باشد. الکل عاملی برای بروز افسردگی است، به این معنی که سیستم عصبی مرکزی را کند می‌کند. مصرف مزمن و شدید الکل می‌تواند نحوه عملکرد مغز، از جمله نحوه عملکرد پیام رسان‌های شیمیایی آن را تغییر دهد. هنگامی که مصرف الکل به طور ناگهانی متوقف می‌شود، مغز در حالتی که به آن عادت کرده است، به کار خود ادامه می‌دهد.
این شرایط منجر به بروز علائم ترک الکل می‌شود. DT معمولاً پس از ترک الکل توسط فرد به دنبال پرخوری الکل یا شروع دوره‌های دیگر از نوشیدن الکل به میزان زیاد شروع می‌شوند اما این شرایط معمولاً بلافاصله شروع نمی‌شود. در ابتدا دوره‌ای از ترک الکل خفیف تر رخ می‌دهد که علائم آن پس از 48 تا 96 ساعت شدیدتر می‌شود. علائم این وضعیت می‌توانند ۷ تا 10 روز پس از ترک الکل شروع شوند.
شرایط تجربه دلیریوم ترمنس یا دلیریوم ترک الکل می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. میزان الکلی که فرد مصرف می‌کرد، تعیین کننده شدت علائم ایجاد شده است. DT در میان افرادی که سابقه مصرف زیاد و طولانی مدت الکل دارند، شایع تر است. علاوه براین بین 3 تا 5 درصد افرادی که الکل را ترک می‌کنند، علائم دلیریوم ترمنس را نشان می‌دهند. دلیریوم ترمنس جدی و بالقوه کشنده است. بنابراین در صورت بروز اولین علائم، باید به دنبال کمک فوری پزشکی بود. برای همین ما سعی کرده ایم در این مقاله از مشاوره علل و علائم دلیریوم ترمنس را به طور کامل مورد بررسی قرار دهیم.
علل بروز دلیریوم ترمنس یا دلیریوم ترک الکل
دلیریوم ترمنس می‌تواند در صورت قطع مصرف ناگهانی یا تدریجی الکل، در افرادی که میزان زیادی از این ماده مضر را استفاده می‌کردند، رخ دهد. هنگامی که میزان مصرف غذا کاهش پیدا کند، شدت دلیریوم نیز افزایش می‌یابد. اگر افراد در طول چند ماه (یا چند سال) به میزان زیادی الکل بنوشند، احتمال بروز علائم DT در آنها بیشتر است. از جمله این مقادیر، عبارت‌اند از:
- 1 پیمانه الکل در روز
- 7 تا 8 پیمانه آبجو در روز
- 4 تا 5 پیمانه شراب در روز
افراد سالمند بیشتر از سایرین در معرض خطر افزایش سطح خونی الکل هستند. همین مسئله خطر ترک مصرف الکل را افزایش می‌دهد. این موضوع به علت کاهش عملکرد کبد و پذیرش نورون‌های مغز همراه با افزایش سن است. علاوه بر این، سطح آب بدن و توده بدن نیز کاهش می‌یابد.
اگر در گذشته ترک الکل یا دلیریوم ترمنس را تجربه کرده‌اید یا اگر دچار اختلال تشنج هستید، خطر ابتلا به دلیریوم ترمنس در شما بیشتر است. اگر فردی علاوه بر مصرف زیاد الکل دچار آسیب سر، عفونت یا یک بیماری باشد، اختلال ابتلا به دلیریوم نیز افزایش پیدا می‌کند.
علائم دلیریوم ترمنس یا دلیریوم ترک الکل
به طور کلی علائم دلیریوم ترمنس می‌توانند هم جسمی و هم روانی باشند. علائم فیزیکی دلیریوم ترمنس می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تب
- تشنج
- لرزش
- دل درد
- سردرد
- خستگی
- تعریق شدید
- حالت تهوع
- کاهش انرژی
- درد قفسه سینه
- از دست دادن اشتها
- افزایش ضربان قلب
- رنگ پریدگی پوست
- افزایش رفلکس مبهوت
- حساسیت به نور، صدا و لمس
- حرکات یا انقباضات غیر ارادی عضلات
- خواب عمیق که برای یک روز یا بیشتر طول می‌کشد.
این احتمال وجود دارد که شدت علائم بروز پیدا کرده در افراد مختلف متفاوت باشند. از جمله علائم روانی ناشی از دلیریوم ترمنس، عبارت‌اند از:
- ترس
- گیجی
- هذیان
- هیجان
- توهمات
- افسردگی
- اضطراب
- سرگردان
- دیدن کابوس
- عصبی بودن
- تحریک پذیری
- تغییرات خلقی سریع
علائم DT معمولاً در چند روز برطرف می‌شود، با این حال این عوارض جدی هستند و فرد باید تحت مراقبت‌های پزشکی قرار بگیرد. پس اگر با این علائم رو به رو شدید، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.
دلیریوم ترمنس چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص دلیریوم ترمنس، پزشک سابقه پزشکی و علائم فرد را در نظر می‌گیرد و ممکن است یک معاینه فیزیکی نیز انجام دهد. همچنین احتمالاً پزشک ابتلا به تب و کم آبی بدن را نیز بررسی کند. علاوه براین ضربان قلب بیمار نیز توسط پزشک معالج بررسی می‌شود.
برخی از پزشکان هنگام تشخیص DT، ارزیابی‌ای را انجام می‌دهند که به‌عنوان مقیاس ارزیابی ترک اعتیاد موسسه بالینی (CIWA-Ar) شناخته می‌شود. این ارزیابی می‌تواند به آنها کمک کند تا ماهیت و شدت علائم بروز پیدا کرده را بسنجند.
برای تشخیص دلیریوم ترمنس، پزشک معالج ممکن است تست‌های زیر را تجویز کند:
- آزمایش منیزیم خون: به کمک این آزمایش سطح سرمی منیزیم خون بررسی می‌شود. غلظت بسیار پایین منیزیم می‌تواند بر توانایی قلب برای عملکرد طبیعی خود تأثیر بگذارد. کمبود منیزیم نشانه ابتلا به اختلال مصرف الکل یا علائم ترک شدید است.
- الکتروکاردیوگراف (ECG): به کمک این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب بررسی می‌شود. این آزمایش می‌تواند به پزشک در تشخیص مشکل بیمار و وضعیت سلامتی او کمک کند.
- الکتروانسفالوگرام (EEG): در این آزمایش فعالیت الکتریکی مغز ارزیابی می‌شود. علائم شدید ترک الکل می‌تواند باعث بروز تغییراتی در مغز شود که ممکن است منجر به ایجاد تشنج شوند.
- غربالگری سم شناسی: به کمک این آزمایش میزان الکل بدن اندازه گیری می‌شود. این آزمایش به طور معمول بر روی نمونه خون یا ادرار انجام می‌شود.
راه های درمان دلیریوم ترمنس چیست؟
DT ها یک وضعیت اورژانس پزشکی هستند. درمان اختلال دلیریوم ترمنس نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند زیرا این وضعیت می‌تواند منجر به بروز مشکلات قلبی عروقی بالقوه کشنده شود. درمان DT یا دلیریوم ترمنس در درجه اول بر نجات جان افراد متمرکز است. همچنین پزشکان به دنبال پیشگیری از بروز عوارض و به حداقل رساندن علائم هستند.
برای رفع خطر دلیریوم ترمنس، باید روش‌های درمانی حاد و بلند مدت را در نظر گرفت. در گذشته، میزان مرگ و میر افراد مبتلا به DT حدود 35٪ بود. پیشرفت در تشخیص و مراقبت از بیماران این میزان را به 2 درصد کاهش داده است. شایع ترین علل مرگ در بیماران مبتلا به دلیریوم ترمنس، آریتمی قلبی و نارسایی تنفسی است.
مراقبت‌های حاد دلیریوم ترک الکل
روش درمان DT در ابتدا ممکن است شامل استفاده از داروهای بنزودیازپین برای کاهش علائم ترک الکل باشد. برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان دلیریوم ترمنس شامل آتیوان (لورازپام) و لیبریوم (کلردیازپوکساید) است. این داروها می‌توانند به تسکین اضطراب مرتبط با ترک شدید و حاد الکل کمک کنند.
علاوه براین مصرف زیاد الکل می‌تواند منجر به بروز کمبودهای تغذیه‌ای شود . بنابراین هنگام شروع برنامه درمانی DT، پزشک معالج شما ممکن است ویتامین و مکمل‌های معدنی مانند تیامین، روی، فسفات، منیزیم و فولات را نیز تجویز کند.
درمان طولانی مدت دلیریوم ترک الکل
برای اینکه سلامتی و ایمنی بیمار مورد خطر واقع نشود، در طول درمان ممکن است بر روی رویکردهای طولانی مدت برای کمک به بهبودی علائم ناشی از ترک وابستگی به الکل تمرکز شود. از جمله این روش‌های درمانی شامل گروه درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) و برخی دیگر از گروه‌های حمایتی است.
البته برای ترک الکل ممکن است نیاز باشد که اطلاعات خود را درباره این وضعیت افزایش دهید. آگاهی درباره علائم، علل بروز و روش‌های ترک مصرف الکل می‌تواند به فرد کمک کند تا عوارض ترک الکل را به حداقل برساند و از یک برنامه درمانی مناسب پیروی کند.
دلیریوم ترمنس چه عوارض و خطراتی دارد؟
علاوه بر دلیریوم ترمنس، مصرف بیش از حد الکل می‌تواند عوارض دیگری را نیز ایجاد کند که نیاز به درمان دارند. از جمله این موارد عبارت‌اند از:
- کاردیومیوپاتی الکلی: این اختلال شامل نارسایی قلبی ناشی از کشیدگی و افتادگی عضله قلب است.
- بیماری کبدی مرتبط با مصرف الکل: سیروز و زخم کبدی می‌توانند منجر به بیماری کبد و نارسایی کبدی شوند.
- نوروپاتی الکلی: آسیب عصبی ناشی از نوشیدن بیش از حد الکل، به طور بالقوه در اثر مسمومیت اعصاب و تغذیه نامناسب بروز پیدا می‌کند.
- سندرم Wernicke-Korsakoff: این سندرم، نوعی اختلال نادر ناشی از کمبود ویتامین B1 است و منجر به بروز آسیب دائمی در نواحی خاصی از مغز از جمله هیپوتالاموس و تالاموس می‌شود. این اختلال در 1% تا 2% از جمعیت رخ می‌دهد.
سایر مشکلاتی که می‌توانند در اثر مصرف طولانی مدت و بیش از حد الکل رخ دهند، عبارت‌اند از:
- سرطان
- سکته مغزی
- مشکلات گوارشی
- تضعیف سیستم ایمنی
- مشکلات سلامت روان (مانند افسردگی)
اگر فرد برای مدت طولانی به مصرف الکل ادامه دهد، تقریبا به طور قطعی با علائمی رو با رو می‌شود که می‌توانند به شدت بر سلامتی فرد تأثیر منفی بگذارند.
کاهش عوارض ناشی از دلیریوم ترمنس
ترک الکل می‌تواند هم غیرقابل پیش‌بینی و هم خطرناک باشد. به همین علت، بهره مندی از کمک پزشکی در طول ترک الکل، به خصوص در شرایطی که فرد با علائم دلیریوم ترمنس رو با رو می‌شود، ضروری است. با این حال، چند روش و اقدام مناسب وجود دارد که می‌توانید از آنها برای مقابله بهتر با علائم ترک و افزایش سرعت بهبودی کمک بگیرید.
از جمله این روش‌های مناسب برای کاهش عوارض و علائم دلیریوم ترمنس، عبارت‌اند از:
- خواب کافی
- توجه و دقت در بهداشت فردی
- استفاده از یک رژیم غذایی مناسب و غنی از مواد مغذی
- زندگی در محیطی که عاری از الکل و سایر مواد مخدر باشد.
این تغییرات در سبک زندگی، می‌توانند به کاهش علائم دلیریوم ترمنس کمک کنند.
سخن آخر
به هیچ عنوان پیش از شروع ترک مصرف الکل، نمی‌تواند درباره شدن علائم بروز یافته صحبت کرد. اگر مدت زیادی است که الکل مصرف می‌کنید یا به میزان بسیار زیادی الکل می‌نوشید، با این حال قصد ترک این ماده مضر را دارید، باید با یک پزشک مشورت کنید. همچنین ترک الکل در مراکز معتبر می‌تواند گزینه بسیار مناسبی برای پیشگیری از بروز عوارض ترک باشد.
با وجود این که همه کسانی که الکل را ترک می‌کنند، هذیان را تجربه نمی‌کنند، با این حال ترک الکل می‌تواند خطرناک و بالقوه کشنده باشد. به همین علت در طول ترک الکل باید تحت نظارت یک پزشک یا روانپزشک باشید.
