ترس از صدای ناگهانی
ترس از صدای ناگهانی یا فونوفوبیا که به آن سونوفوبیا نیز می گویند به اختلال شنوایی مربوط نمی شود. این وضعیت در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی و یا اوتیسم بیشتر بروز می کند. افراد مبتلا به فونوفوبیا با شنیدن صداهای بلند ناگهانی دچار اضطراب و وحشت می شوند. اما برخی رویکردهای درمانی مانند مواجهه درمانی، درمان شناختی رفتاری و تکنیک های آرام سازی وجود دارند که می توانند علائم ناشی از ترس از صداهای ناگهانی را تا حدودی تسکین دهند.
سر و صدای بلند، غیرمنتظره و ناگهانی، می تواند برای هر کسی ناخوشایند یا آزاردهنده باشد. اما در صورت فونوفوبیا، ترس شما از صدای بلند ممکن است بسیار زیاد باشد و باعث وحشت و احساس اضطراب شدید شود. ترس از سر و صدای بلند همچنین لیگیروفوبیا شناخته می شود. این وضعیت ناشی از کم شنوایی یا هر نوع اختلال شنوایی نیست. به نوعی فوبیای خاص مربوط می شود. مانند همه فوبیاها، فونوفوبیا نیز یک اختلال اضطرابی قابل درمان است.
فرد مبتلا به این عارضه ممکن است به خاطر صدای بلندی که می‌داند در راه است و همچنین صدای بلند غیرمنتظره‌ای دچار ناراحتی عمیق شود. اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که دچار ترس از صدای ناگهانی می شوید و از فونوفوبیا رنج می برید بهتر است ادامه این مقاله از مشاوره را تا انتها بخوانید و راهکارهای درمانی خود را بشناسید.
چه زمانی ترس از صدای ناگهانی به عنوان اختلال شناخته می شود؟
صدای بلند ناگهانی و غیرمنتظره می تواند باعث بروز حملات اضطراب در فردی شود که از فونو هراسی رنج می برد. افراد مبتلا به فونوفوبیا ممکن است از وسایلی که می توانند ناگهان صداهای بلند منتشر کنند، مانند آلارم، ترس داشته باشند.
به عنوان مثال، گوش دادن به موسیقی که با یک دقیقه سکوت شروع می شود و سپس ناگهان صدای موسیقی بلند می شود، برای اکثر مردم بسیار شگفت انگیز خواهد بود، اما افراد مبتلا به فونوفوبیا از این وضعیت ترس دارند. فونوفوبیا را نباید با هایپراکوزیس (حساسیت بیش از حد به صداهای خاص) یا میسوفونیا (واکنش شدید به صداهای خاص) اشتباه گرفت. اما فونو هراسی ممکن است گاهی به شکل شدیدی از میسوفونیا اشاره داشته باشد.
صداهای بلند می توانند ناخوشایند و ناراحت کننده باشند. به ندرت کسی است که از زنگ بی وقفه اتومبیل یا فریاد زدن آژیر آمبولانس لذت ببرد. با این حال، افراد مبتلا به فونوفوبیا، بدون توجه به ارتباط یا علت آن، در صورت شنیدن هر گونه صدای بلند و شدید و ناگهانی ممکن است دچار واکنش شدیدی شوند. افراد مبتلا به این بیماری زمانی که صدای بلند را پیش بینی می کنند، دچار استرس و اضطراب عمیق می شوند. آنها همچنین واکنش‌های شدیدی به شنیدن صداهای بلند دارند.
تشخیص افتراقی ترس از صدای ناگهانی چیست؟
ترس از صدای ناگهانی ممکن است علائمی شبیه به سایر بیماری ها داشته باشد که برخی از آنها عبارتند از:
هایپراکوزیس: این حالت به عنوان فوبیا محسوب نمی شود. در عوض، یک اختلال شنوایی است که باعث می شود صداها بلندتر از آنچه هستند احساس شوند. هایپراکوزیس دلایل مختلفی، از جمله آسیب مغزی، بیماری لایم و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارد.
صدا بیزاری. صدا بیزاری ماهیتی عاطفی دارد، اما فوبیا محسوب نمی شود. افراد مبتلا به میسوفونیا واکنش‌های احساسی شدید، مانند نفرت یا وحشت، نسبت به صدای خاصی مانند چکیدن شیر آب یا خروپف شخصی دارند. در این موارد حتی ممکن است صدا زیاد هم بلند نباشد.
علائم ترس از صدای ناگهانی چیست؟
علائم فونوفوبیا ممکن است فعالیت های و زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد فرد مبتلا به این بیماری ممکن است علائم زیر را در انتظار صدای بلند، در حین وقوع یا پس از آن تجربه کند:
- اضطراب
- ترس
- تعریق
- تنگی نفس
- تپش قلب یا افزایش ضربان قلب
- درد قفسه سینه
- سرگیجه
- سبکی سر
- حالت تهوع
- غش کردن
هر نوع فوبیا می تواند در کودکان و همچنین در بزرگسالان رخ دهد. اگر کودک شما واکنش شدیدی به صدای بلند نشان می دهد، بهتر است به یک پزشک مراجعه کنید. او می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا او به فونوفوبیا یا یک بیماری شنوایی مانند هیپراکوزیس مبتلا است یا خیر. علائم هر دوی این شرایط در کودکان می تواند علائم مشابهی را ایجاد کند. کودک شما ممکن است از صداهایی که به نظر شما زیاد بلند نیستند، بسیار مضطرب شود. آنها ممکن است گوش های خود را بگیرند، بترسند یا سعی کنند از صدا دور شوند.
آیا ترس از صداهای بلند مربوط به اوتیسم است؟
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) گاهی اوقات ممکن است از صداهای بلند بترسند. این واکنش می تواند توسط چندین عامل زمینه ای از جمله اضطراب شدید، حساسیت حسی یا هر دو ایجاد شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است در انتظار صدای بلندی که با یک رویداد ناخوشایند مرتبط است، دچار ترس شدید شوند.
حتی افراد مبتلا به مشکلات حسی ممکن است نسبت به صدا حساسیت مفرط داشته باشند که در این شرایط صداها را خیلی بلندتر می شنوند. کودکان مبتلا به ASD صدای قطرات باران را با گلوله مقایسه می کنند. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد احتمال بروز هر گونه فوبیا در این افراد وجود دارد.
چه چیزی باعث ترس از صداهای بلند می شود؟
فونو هراسی یک وضعیت سلامت روان است که می تواند در هر سنی ظاهر شود. مانند همه فوبیاهای خاص، علت دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است. ترس از صدای ناگهانی ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی باشد. افرادی که سابقه خانوادگی شامل اختلالات اضطرابی دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به این ترس قرار داشته باشند.
ترس از صدای ناگهانی ممکن است توسط عوامل خارجی مانند سابقه ترومای طولانی مدت دوران کودکی یا یک حادثه آسیب زا نیز ایجاد شود.
آیا ترس از صدای بلند و ناگهانی علائم سایر بیماری است؟
در برخی موارد، ترس از صدای بلند می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای مانند موارد زیر باشد:
- سردردهای میگرنی
- سندرم کلاین-لوین
- آسیب تروماتیک مغز
اگر ترس شما از صداهای بلند در توانایی شما برای عملکرد یا لذت بردن از زندگی اختلال ایجاد می کند، بهتر است برای تشخیص علل آن به یک پزشک و یا روانپزشک مراجعه کنید. پزشک با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم و محرک های شما، وضعیت شما را تشخیص می دهد.
ترس از صدای ناگهانی و بلند چگونه درمان می شود؟
انواع مختلفی از درمان برای ترس از صدای ناگهانی وجود دارد که برای درمان فوبیا استفاده می شود. ترس از صدای بلند را می توان از طریق موارد زیر درمان کرد:
مواجهه درمانی (حساسیت زدایی سیستماتیک). این یک روش درمانی مانند روان درمانی (گفتگو درمانی) است. مواجهه درمانی می تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود و برای درمان انواع فوبیای خاص بسیار موثر باشد.
درمان شناختی رفتاری (CBT). این یک نوع روان درمانی است که برای درمان فوبیای خاص نیز بسیار موثر است. در این روش از برخی از عناصر مواجهه درمانی، همراه با تکنیک هایی برای تغییر افکار و رفتارهای منفی فرد استفاده می شود.
تکنیک های آرامش بخش. فعالیت هایی مانند مدیتیشن نیز می تواند در روند درمانی ترس از صدای ناگهانی کمک کننده باشد، به خصوص زمانی که با درمان های دیگر ترکیب شود.
در نهایت باید به این نکته توجه داشته باشید که روند درمانی ترس از صدای بلند باید توسط یک روانپزشک یا روانشناس صورت بگیرد. گاهی اوقات ممکن است داروها همراه با (یا به جای) روان درمانی تجویز شوند. اینها شامل داروهای ضد اضطراب و مسدود کننده های بتا است که به کاهش و تسکین علائم ناشی از حملات پانیک کمک می کند.
پیش آگهی افرادی که از صداهای بلند ترس دارند چیست؟
در صورت ابتلا به ترس از صداهای بلند به دنبال گزینه های درمانی باشید. فونوفوبیا یک بیماری بسیار قابل درمان است. برای غلبه بر ترس از طرف شما کار لازم است، اما دستیابی به نتایج مثبت و قدرتمند ممکن است آنقدر که فکر می کنید طول بکشد. مواجهه درمانی و CBT می تواند به شما کمک کند تا در عرض 2 تا 5 ماه کاهش قابل توجهی در واکنش های فوبیا داشته باشید.
سخن آخر
ترس از صدای بلند یا ناگهانی یک فوبیای خاص و بسیار قابل درمان است. این وضعیت می تواند در دوران کودکی یا بزرگسالی رخ دهد. گزینه های درمانی می توانند برای از بین بردن یا کاهش واکنش های آوایی هراسی بسیار موثر باشند. آنها شامل مواجهه درمانی و درمان شناختی رفتاری هستند. در برخی موارد، دارو نیز می تواند به کاهش اضطراب ناشی از این وضعیت کمک کند. همچنین، راه‌های بیشتری وجود دارد که می‌تواند به شما در مقابله با ترس از صدای بلند کمک کند. در بیرون از منزل یا در محیط پر سر و صدا از هدفون و یا از گوش گیر استفاده کنید. سعی کنید از محرک های پر سر و صدا فاصله بگیرید.
