اعتیاد به خودارضایی چیست؟

اعتیاد به خودارضایی در اصل به خودارضایی بیش از حد یا اجباری اشاره دارد. در حالی که این یک وضعیت به عنوان یک بیماری تشخیص داده نمی شود اما تا حدودی می تواند بر عملکرد و فعالیت روزانه فرد تاثیر بدی داشته باشد. چون در صورت اعتیاد به خودارضایی ممکن است فرد مجبور شود به صورت کاملا اجباری و حتی بیش از اندازه خودارضایی کند. تا جایی که رفتار فرد از کنترل او خارج می شود و نمی تواند این وضعیت را کنترل کند. خودارضایی، اعتیاد جنسی و اعتیاد به پورن به عنوان رفتارهای اجباری تقسیم بندی می شوند که ممکن است علائمی شبیه به اعتیاد داشته باشند.

اعتیاد به خودارضایی زمانی اتفاق می‌افتد که فرد دیگر نمی تواند میل خود به خودارضایی را سرکوب کند و در نتیجه به طور اجباری در این رفتار شرکت کند. استفاده از اصطلاح “اعتیاد به خودارضایی” بحث برانگیز است، زیرا تحقیقات کافی برای حمایت از آن به عنوان یک بیماری قابل وجود ندارد. بسیاری از متخصصان از آن به عنوان “خودارضایی اجباری” یاد می کنند. متأسفانه تحقیقات در این زمینه به دلیل انگ اجتماعی و شرم شخصی محدود است.

علائم هشدار دهنده اعتیاد به خودارضایی کدامند؟

در حالی که انجام منظم خودارضایی نشان دهنده اعتیاد به خودارضایی نیست اما وقتی خودارضایی با برخی علائم و مشکلات همراه باشد، به عنوان اعتیاد به خودارضایی در نظر گرفته می شود، از جمله مواقعی که:

• برای مقابله با احساسات منفی خودارضایی می کنید.
• متوجه می شوید که اغلب به خودارضایی فکر می کنید.
• وقت زیادی را صرف فکر کردن به خودارضایی می کنید.
• در طول یا بعد از خودارضایی احساس گناه یا ناراحتی می کنید.
• خودارضایی بر زندگی شخصی و فعالیت روزمره شما تاثیر منفی دارد.
• خود را در حال خودارضایی در مکان‌های عمومی یا مکان‌هایی می‌بینید که ترجیح نمی‌دهید (مثلاً یک دستشویی عمومی)
• شما خودارضایی را به شرکت در فعالیت‌های حضوری ترجیح می‌دهید (مثلاً به جای ماندن در یک مهمانی، به خانه رفتن، به جای با شریک زندگی، تنها بودن را انتخاب کنید).

اعتیاد به خودارضایی چگونه تشخیص داده می شود؟

از آنجایی که اعتیاد به خودارضایی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به عنوان یک اختلال روانی تشخیص داده نمی شود، معیار تشخیصی مشخصی هم برای آن وجود ندارد. با این حال، یک پزشک یا درمانگر و حتی روانشناس باتجربه می‌تواند با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم فرد و تشخیص اعتیاد به خودارضایی، برخی راهکارهای مقابله با خودارضایی را به فرد توصیه کند.

شایع ترین علل خودارضایی مزمن

اما در ابتلا به اعتیاد به خودارضایی مهمترین سوال این است که چرا برخی افراد به خودارضایی مزمن دچار می شوند و چه عواملی باعث خودارضایی مزمن در افراد می شود؟ به طور کلی از شایع ترین علل خودارضایی مزمن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افسردگی یا اضطراب زمینه ای: در این شرایط فرد سعی می کند از خودارضایی برای بهبود خلق و خو، آرامش یا کاهش استرس خودش کمک بگیرد.
• درد عاطفی: درد ناشی از شرایط زندگی که شما با تمرکز بر رفتارهای جنسی اعتیادآور به دنبال تسکین آن هستید.

از طرفی هم مانند علائم آن، علل و محرک های اعتیاد به خودارضایی در افراد مختلف متفاوت است. باز هم، اینها ممکن است تحت تأثیر استعدادهای شخصی و تأثیرات اجتماعی قرار گیرند. در اینجا چندین علت و عامل خطر برای رفتار جنسی اجباری وجود دارد:

• عدم تعادل مواد شیمیایی طبیعی مغز
• تغییرات در مسیرهای مغزی
• شرایطی که بر مغز تأثیر می گذارد.
• سهولت دسترسی به محتوای جنسی
• مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر
• ابتلا یا سابقه یکی دیگر از شرایط سلامت روان
• درگیری های خانوادگی یا اعضای خانواده با مشکلاتی مانند اعتیاد
• سابقه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی

توجه داشته باشید که لازم نیست این علل و عوامل خطر در ابتدا وجود داشته باشند تا فردی به اعتیاد به خودارضایی مبتلا شود. اعتیاد ممکن است از لذت شدید از ارضای خود شروع شود که به تدریج منجر به تغییرات در مسیرهای مغزی، عدم تعادل مواد شیمیایی مغز و سایر مشکلات و شرایط می شود.

اعتیاد به خودارضایی چه عوارضی دارد؟

فردی که به طور مکرر یا اجباری به خودارضایی می پردازد ممکن است با برخی مشکلات و چالش ها روبرو شود، از جمله:

• کاهش عزت نفس
• کاهش رضایت جنسی
• عادات مزمن خودارضایی که سایر فعالیت ها و زمینه های زندگی روزمره فرد مانند روابط شخصی را تحت تاثیر قرار می دهد.

اعتیاد به خودارضایی چگونه درمان می شود؟

اگر با مشکل خودارضایی مواجه شدید که فکر می کنید که نمی توانید به تنهایی آن را حل کنید و این مشکل در زندگی روزمره شما اختلالات زیادی را ایجاد کرده است می توانید برای درمان و مقابله با آن به یک روانپزشک یا روانشناس را تجربه در این زمینه مراجعه کنید. برخی گزینه های درمانی موثر برای رفع اعتیاد به خودارضایی وجود دارند که مهمترین آنها عبارتند از:

گفتگو درمانی

انجام گفتگو درمانی می تواند در تشخیص علت اصلی اعتیاد به خودارضایی موثر باشد. حتی این روش به شما کمک می کند تا بتوانید راهکارهایی را برای کاهش تعداد دفعات خودارضایی خود پیدا کنید.

به عنوان مثال، اگر هر گونه سابقه آسیب در کودکی باعث خودارضایی در شما می شود درمانگر می تواند به شما در مقابله با تروما کمک کند تا مهارت های مقابله ای بهتری برای مدیریت درد عاطفی پیدا کنید. علاوه بر این، اگر از خودارضایی به عنوان راهی برای مقابله با استرس زندگی استفاده می کنید، یک روانشناس می تواند به شما در این زمینه نیز کمک کند. مهم است بدانید که ممکن است هفته ها یا ماه ها برای حل مشکلات اساسی نیاز داشته باشید، حتی اگر در ظاهر این رفتار ساده به نظر برسد.

دارو درمانی برای اعتیاد خودارضایی

در حالی که هیچ داروی تایید شده ای برای درمان اعتیاد به خودارضایی وجود ندارد، اما پزشک می تواند برخی داروها را برای شرایط خاص تجویز کند. گاهی اوقات اختلال روانی دیگری مانند افسردگی اساسی یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)  بروز می کند که می تواند با دارو بهبود یابد. نالترکسون، دارویی که مورد تایید FDA برای درمان اختلالات مصرف مواد افیونی و الکل است، گاهی اوقات ممکن است برای شرایط مفید باشد.

متأسفانه، با توجه به اینکه اعتیاد به خودارضایی به عنوان یک اختلال رسمی شناخته نمی شود. از طرفی هم پیدا کردن متخصص روانشناس در این زمینه ممکن است کمی سخت باشد و حتی مدتی طول بکشد. اما از طریق مشاوره آنلاین به راحتی می توانید با روانشناس و حتی روانپزشک باتجربه و مجرب در این زمینه ارتباط برقرار کرده و راهکارهایی را برای مقابله با اعتیاد به خودارضایی دریافت کنید.

چگونه با خودارضایی مزمن مقابله کنیم؟

در کنار سایر گزینه های درمانی برای اعتیاد به خودارضایی برخی راهکارها برای مقابله با آن وجود دارند که عبارتند از:

در فعالیت هایی که از آن لذت می برید شرکت کنید. وقت گذاشتن برای شرکت در فعالیت های دیگر می تواند به تغییر تمرکز شما از خودارضایی به سایر رفتارهای رضایت بخش کمک کند. برخی از فعالیت هایی که باید امتحان کنید عبارتند از:

• یوگا
• مراقبه

با دیگران ارتباط برقرار کنید. سعی کنید با افراد مهم یا اعضای خانواده و دوستان خود ارتباط برقرار کنید یا برای گردش برنامه ریزی کنید. این می تواند به کاهش تمایل شما به تنهایی برای شرکت در خودارضایی مزمن کمک کند.

محرک های خود را شناسایی کنید. اگر زمان‌ها یا موقعیت‌های خاصی وجود دارد که باعث ایجاد اجبار در خودارضایی می‌شود، اولین قدم خوب است که بفهمید آن‌ها چیستند. اگر می‌توانید محرک‌های خود را شناسایی کنید، می‌توانید از قبل برنامه‌ریزی کنید تا یاد بگیرید چگونه با محرک کنار بیایید یا راه‌هایی برای اجتناب از آن بیابید. آیا متوجه شده اید که بی حوصلگی یا تنهایی شما را به سمت خودارضایی سوق می دهد؟

آیا با خودارضایی سعی در کاهش استرس دارید؟ اگر چنین است، می توانید فعالیت های دیگری را بیابید که خستگی، تنهایی یا استرس را کاهش می دهد. به این ترتیب، در هنگام بروز این احساسات به جای آن مهارت های مقابله ای دیگری خواهید داشت که می توانید به آنها تکیه کنید.

سخن آخر

اعتیاد به خودارضایی شرایط پیچیده ای است که در آن فرد وابستگی روانی، عاطفی و فیزیولوژیکی به ارضای خود ایجاد می کند. این یک بیماری مزمن و پیشرونده است که در آن افراد با وجود پیامدهای شخصی و اجتماعی به خودارضایی ادامه می دهند. اگرچه خودارضایی مزمن قابل درمان است، بسیاری از افراد به دلیل انگ اجتماعی و شرم شخصی تمایلی به درمان ندارند. اگر با اعتیاد به خودارضایی دست و پنجه نرم می کنید، بدانید که تنها نیستید.

اگر نمی‌توانید میل خود به خودارضایی را کاهش دهید و تمرکز بر کار و روابط شخصی‌تان به طور فزاینده‌ای دشوار است، مشورت با یک روانشناس و متخصص بهداشت روان آموزش دیده می‌تواند با شما همکاری کند تا محرک‌های شما را شناسایی کند و مهارت‌های مقابله‌ای سالم را در اختیار شما قرار دهد.