اختلال پدوفیلی چیست؟ روش های درمان بیماران پدوفیلی

اختلال پدوفیلی برای اولین بار در قرن 19 به صورت رسمی شناسایی و نام‌گذاری شد. تحقیقات قابل‌توجهی در این زمینه تا دهه‌ی 1980 انجام شده است ولی تاکنون علت اصلی اختلال پدوفیلی درست مشخص نشده است.

با وجودی که بیشتر اسناد در مورد مردان است. اما زنانی نیز وجود دارند که به این اختلال دچار هستند ولی تخمین درستی از تعداد زنان مبتلا به اختلال پدوفیلی وجود ندارد. درمان حتمی خاصی برای پدوفیلی شناخته نشده است. اما برخی راهکارها می‌توانند شدت بیماری در فرد مبتلا به خشونت جنسی را کاهش دهد.

پدوفیلی چست؟

تعریف علمی پدوفیلی، ناهنجاری روانی و تمایل جنسی برگشت‌پذیر و تحریک جنسی نسبت به کودکان است که در طی دوره حداقل 6 ماه که اغلب برای کودکان در سن 13 سال و یا حتی سنین پایین ‌تر اتفاق می‌افتد. با توجه به متفاوت بودن تعریف شروع بلوغ، در مورد پدوفیلی نوجوانان، کودک باید حداقل 5 سال از فرد پدوفیل کوچکتر باشد.

در اصطلاح عام، لغت پدوفیلی اغلب به هرگونه میل جنسی به کودکان یا سو استفاده‌ ی جنسی از کودکان گفته می‌شود که مربوط به برخورد جنسی با کودکان قبل از سن بلوغ بوده که با خشونت و سو استفاده جنسی همراه باشد. ولی با این وجود نمی‌توان در تعریف کلی آن بین میل به کودک قبل از دوران بلوغ و در دوران بلوغ و یا بعد از آن تفاوتی قائل شد.

رفتار بیمار اختلال پدوفیلی و کودک قربانی

بیمار پدوفیلی از رابطه‌ی جنسی با بزرگسالان به رضایت نمی رسد. حتی شاید در این روابط اعتماد به نفس پایین تری هم نسبت به خود داشته باشند. میل جنسی به کودکان زندگی فرد بیمار را محاصره کرده و باعث شده او در ترس با این میل زندگی کند و ممکن است دست به سو استفاده بزند. فرد پدوفیلی که علاقه به رابطه جنسی با کودک دارد حتی با توقف دخول جنسی، و نوازش کردن کودک و نشان دادن آلت تناسلی خود می‌تواند به ارضا جنسی برسد.

واکنش کودک قربانی در مقابل افراد پدوفیلی می‌تواند متفاوت باشد. از ترس گرفته (خصوصا اگر با زور، تهدید یا خشونت همراه باشد) تا سردرگمی و درماندگی، اگرچه بعضی کودکان به خاطر هشدارهایی که والدین قبلاً به آن ها در زمینه ی جنسی داده اند فقط ناراحت‌ شده‌ باشند و ضربه ای به روحیه آن ها وارد نشده باشد. ولی برخورد واقعی جنسی عملا ضربه‌ی روانی وحشتناکی برای آن ها خواهد داشت، خصوصاً اگر با خشونت همراه شود.

شواهدی وجود ندارد که نشان دهد کودکانی که قربانی تجاوز جنسی بوده اند احتمال بیشتری دارد تا در آینده به بزرگسالان مشکل ساز تبدیل شوند.

علت اختلال پدوفیلی و سو استفاده جنسی از کودکان

دلیلی که جامعه در مورد علت سو استفاده‌ی جنسی از کودکان متوجه می شود بسیار اهمیت دارد. زیرا طرز فکر مردم در مورد چیزی که باعث مشکل شده بر باور اینکه چه کاری باید انجام دهند تاثیرگذار است.

با وجودی که اختلالات زیستی مانند عدم تعادل هورمونی می تواند منجر به این بیماری در برخی افراد شود. اما این فاکتورها به عنوان علت پدوفیلی ثابت نشده‌ است. در بسیاری از موارد رفتارهای بیمار پدوفیلی با خشونت جنسی یا تجربیات منفی در کودکی و یا با مشکلی در رشد روانی و عاطفی او همراه است.

علائم و نشانه‌های اختلال پدوفیلی

علائم پدوفیلی معمولا در حین دوران بلوغ و یا قبل از آن در فرد ظاهر شده و با گذشت زمان ماندگار خواهد شد. این بیماری توسط خود فرد تشخیص داده می‌‎شود. نشانه های روانی خاصی ندارند و به راحتی قابل شناسایی نیستند. هر فردی با هر جایگاه اجتماعی و تحصیلاتی، میتواند به این اختلال دچار شود و حتی ممکن است در میان خانواده ها و نزدیکان کودک حضور داشته باشند. اغلب مردان بزرگسال مبتلا به این اختلال در دوران کودکی مورد سو‌ استفاده جنسی قرار گرفته اند.

پدوفیلی به عنوان اختلالی در رفتارهای جنسی شناخته شده و در پدیده شناختی چیزی شبیه به علاقه مندی به جنس مخالف یا گرایش جنسی همجنس‌گرایان است، عمل بیمار پدوفیلی باعث آسیب شده و متخصصان سلامت روانی می‌توانند گاهی با دور نگه داشتن فرد از کودکان در معرض خطر، به او کمک کنند.

هر کدام از رفتارهای زیر که به عنوان آزار جنسی و نشانه‌ای از این بیماری است می‌تواند در فرد بروز کند:

• عریان شدن فرد پدوفیل جلوی کودک
• استمنا در مقابل کودک
• بازی کردن با اندام تناسلی و جنسی کودک
• نوازش کودک
• رابطه جنسی با کودک
• نشان دادن تصاویر جنسی به کودک
• قاچاق جنسی

صفات شخصیتی

تحقیقات پدوفیلی در رابطه ی جنسی کودکان اغلب نشان داده اند این آسیب روانی با دیگر مشکلاتی مانند اعتماد به ‌نفس پایین همراه است. مشخص نیست آیا این ها خودشان دچار اختلال بوده‌اند یا کسانی که قربانی شده اند.

یک بررسی صورت گرفته نشان داده است تحقیق در مورد شخصیت بیماران پدوفیلی در روش شناختی اغلب صحیح نیست و باعث سردرگمی بین پدوفیلی و مجرمین تجاوز جنسی می‌شود، همچنین داشتن نماینده ای از جامعه ی پدوفیلی کار ساده‌ای نیست، بیماران پدوفیلی که در کلینیک ها هستند اغلب به خاطر استرس زیاد برای میل جنسی یا فشار از جانب دیگران به آنجا می‌روند. در نتیجه احتمال اینکه مشکلات روانی دیگری نیز داشته باشند بالاتر است. به همین شکل کسانی که به خاطر یک جرم در سازمان های اصلاحی می‌باشند نیز دارای خصوصیات شخصیتی ضد اجتماعی هستند.

درباره ی گروهی از مجرمین رابطه ی جنسی با کودکان در مقایسه با جامعه ی سالم تحقیق شده و دیده شد خصوصیاتی مانند درک نادرستی از شخصیت خود و رفتارهای بین فردی دارند، این ها به عنوان علت اصلی ارتکاب این جرم در این افراد تفسیر شده‌ است. ویژگی‌های تحقیقی صورت گرفته در سال 2009 و2010 نشان داده مجرمین تعرض جنسی به کودکان که بیمار پدوفیلی نبودند اغلب اختلال روانی دارند اما در بیماران پدوفیلی اینطور نیست.

در سال‌های بین 1982 تا 2001 روی کیفیت این تحقیقات کمی بررسی صورت گرفته و به این نتیجه رسیدند که متجاوزان جنسی به کودکان از اختلالات شناختی برای رسیدن به نیازهای خود استفاده می‌کنند، خشونت خود را با عذرخواهی توجیه کرده، کارهای خود را با نام عشق و علاقه تعریف می کنند و عدم تعادل قدرت ذاتی خود را در یک رابطه‌ی بزرگ سال با کودک به کار می‌گیرند.

نقاشی های جنسی از کودکان

نقاشی های جنسی از کودک، شاخص قابل‌اعتمادتری برای شناخت فرد پدوفیلی و مزاحمتش برای یک کودک است. این نقاشی ها شاید برای اهداف متفاوتی باشند، از لذت بردن از میل جنسی فردی یا تجارت با دیگر کلکسیونرها  تا آماده کردن کودک برای تجاوز جنسی که بخشی از فرایند سو استفاده از کودک است.

شاهدان نقاشی های جنسی کودکان اغلب در مورد جمع کردن، طبقه بندی با برچسب گذاری این آثار بر اساس سن، جنسیت، عمل جنسی و … با وسواس فکری عمل می‌کنند، جمع کردن این نقاشی های به این معنا نیست که آن ها تنها به نقاشی نگاه می‌کنند بلکه برای تعریف و لذت بردن از فانتزی های جنسی محبوب خود آن ها را ذخیره می کنند.

این کلکسیون تنها و بهترین شاخص از چیزی است که متجاوز می خواهد انجام دهد اما نه لزوماً کاری که او انجام داده و یا انجام خواهد داد.

تحقیقات نشان داده اند کلکسیونرهای نقاشی های جنسی کودکان مبتلا به پدوفیلی اغلب از نام های کاربری ناشناس در اینترنت جهت نام گذاری و معرفی آثار خود استفاده می کنند.

درمان‌ اختلال پدوفیلی

درمان فرد پدوفیلی از طریق دارو و درمان رفتاری شناختی امکان پذیر است که در ادامه به توضیح آن می پردازیم.

درمان دارویی

• هورمون درمانی
• داروهای ضدافسردگی با تجویز پزشک

درمان رفتاری شناختی در اختلال پدوفیلی 

روانشناس با استفاده از روش های مختلف اغلب روی تغییر طرز فکر بیمار و حذف افکار نادرست او از کودکان کار می کند. روش های متفاوتی برای درمان‌ شناختی وجود دارند. مانند تنفس فکری، آموزش‌ مهارت های رفتاری و تغییر الگوهای جنسی.

بسیاری از متجاوزین جنسی در زندان با استفاده از گروه درمانی مشکل خود را حل می کنند. جایی که روانشناس و دیگر اعضا تلاش دارند به متجاوزان کمک کنند تا با رفتارهای ناشایست و غیرعقلانی خود برخورد کنند. این گروه تشکل می‌شوند تا محیطی غیر تهدیدی ایجاد کنند تا فرد تحت درمان بتواند احساس امنیت داشته باشد. این نوع درمان ” درمان رودررو ” نامیده شده و هدف آن کمک به متجاوز است.